بنام دارنده هستی
فروردین روز از اردیبهشت ماه برابر با 19 اردیبهشت در گاهشماری ایرانی
در این روز «مراسم باران خواهی» و اقامهی نماز باران در قزوین بر پا میشود و مردم برای برآورده شدن نیتشان در آب انبارها فرو میروند.
علاوه بر آیین «سیزده نوروز» و جشن و شادمانی در دامان طبیعت، مردم قزوین در روز نوزدهم اردیبهشت نیز به صحرا میروند و از خدا طلب باران و سر سبزی میكنند كه به آن «پنجاه بِدَر» میگویند.
این مراسم در محوطهی مصلای راه ری و در میان باغات كهن منطقه از شور و شوق دیگری برخوردار است و انبوه خانوادهها با گردهمایی در آن به اقامهی نماز باران، شكرگزاری و شادی و پایكوبی میپردازند و پس از صرف ناهار و عصرانه شبانگاهان به خانه باز میگردند.
بسیاری از مردم قزوین آیین «سیزده به در» را روز نوزدهم اردیبهشت و با نام «پنجاه به در» برگزار میکنند.
عید در استان قزوین با سیزده به در به پایان نمیرسد و معمولا دید و بازدیدهای عید تا پنجاه روز پس از نوروز در این استان برقرار است.
«ابوریحان بیرونی» از رسمی در بعضی مناطق معتدل ایران سخن میگوید که در همین روزها برگزار میشده است و مردم انتظار داشتند برخی غلات از قبیل جو را به دست آورند.
برخی اعتقاد دارند چون در این هنگام کاشت محصول به پایان رسیده بود، مردم برای طلب باران به طبیعت میرفتند.
گرچه علت این رسم که حتما با کشاورزی بیارتباط نبوده، فراموش شده ولی سالمندان قزوین معتقدند در چنین روزی امام زمان(عج) از مصلای این شهر گذر کرده است.
مصلا نام باغی است در جنوب شرقی قزوین که در حال حاضر، در محدوده شهری قرار گرفته است و از آنجا که بنابر اعتقادات سنتی مردم قزوین، این باغ محل گذر امام زمان بوده است، بسیاری از مردم در روز نوزده اردیبهشت به این باغ میروند و پنجاه به در خود را در آنجا میگذرانند.
مشابه این رسم تا چند سال پیش در میان زرتشتیان یزد نیز برگزار میشد اما در روز نهم اردیبهشت و به «چله به در» معروف بود. اما این که میان چله به در یزد و پنجاه به در قزوین ارتباطی بوده یا هر دو دلیل وجودی مشترکی داشتهاند، اطلاعی در دست نیست.
تنها مسالهای که با بررسی جشنهای گوناگون ایرانی نمود مییابد این است که ایرانیان از هزارههای دور به هر بهانهای جشن برگزار میکردند و جشن نزد آنان نه فقط برای شادمانی بلکه نوعی عبادت نیز بوده و با کار و زندگی آنان گره خورده بود.
هر جشنی شادی نیز به همراه داشت و شادی برای مردم، و آفریدهی اهورامزدا برای مردمان بود و از این رو، سپند (مقدس) به شمار میآمد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 